Integracja sensoryczna to zdolność do odczuwania, a także reagowania na informacje, które pochodzą zarówno z otoczenia, jak i własnego ciała. W dużej mierze odnosi się do zmysłów, takich jak m.in. dotyk. Jeżeli jest ona na właściwym poziomie, to dziecko nie wykazuje żadnych problemów z poruszaniem się i jest w stanie zareagować odpowiednio do danej sytuacji. IS u większości dzieci rozwija się naturalnie, szczególnie poprzez zabawę. Według statystyk już nawet 40% dzieci może wykazywać pewne odstępstwa od normy pod tym względem. Jak rozpoznać występowanie kłopotów z integracją sensoryczną i czy da się przywrócić ją na właściwy poziom?

Zaburzenia z integracją sensoryczną – jak rozpoznać?

Kluczowe jest właściwe obserwowanie dziecka przez rodziców. Jeden z podstawowych objawów to nadwrażliwość dotykowa. Dzieci, które na nie cierpią nie chcą się przytulać, unikają także obcinania paznokci oraz włosów. Ponadto, wykazują problemy z koncentracją, nadpobudliwość, a nawet nadwrażliwość słuchową. To nie jedyne objawy, które powinny zaniepokoić rodzica. Dziecko, które ma problemy z integracją sensoryczną, często nie potrafi jeździć na rowerze, skakać na jednej nodze, złapać piłki, a nawet samodzielnie się ubrać czy ciąć nożyczkami. Zdarza się jednocześnie, że dzieci z zaburzeniami IS mówi znacznie mniej bądź mniej wyraźnie od innych dzieci i nie nadążają za rówieśnikami. Co zatem powinniśmy zrobić jako rodzice, kiedy zauważymy tego rodzaju niepokojące zachowania? Konieczne będzie wybranie się do specjalisty, który najprawdopodobniej skieruje dziecko na terapię integracji sensorycznej.

Terapia integracji sensorycznej

To najczęściej stosowana metoda w pracy z dziećmi, które wykazują zaburzenia rozwojowe, to także sposób na poprawę zdolności dziecka, chociażby w zakresie ruchowym. Na początku specjalista musi jednak postawić odpowiednią diagnozę. Następnie terapeuta powinien wykonać testy w celu ustalenia deficytów IS, na podstawie których opracowuje program zajęć. Warto wiedzieć, że w integracji sensorycznej wyróżnia się trzy podstawowe układy: dotykowy, przedsionkowy oraz prioprioceptywny. Układ dotykowy warunkuje odczuwania bólu, ciepła czy umożliwia rozpoznawanie przedmiotów, np. w sytuacji, gdy jest ciemno i szukamy danej rzeczy. Układ przedsionkowy odpowiada za utrzymanie równowagi, a także koordynuje ruchy głowy czy oczy. Ostatni z układów informuje mózg o pozycji, w jakiej znajduje się nasze ciało. To właśnie jemu zawdzięczamy umiejętność posługiwania się długopisem oraz odbijanie piłki. Prawidłowa integracja sensoryczna następuje, gdy wszystkie te układy są sprawne i jednocześnie ze sobą współpracują. Wypracować można to właśnie na terapii. Jak ona wygląda? Przyjmuje formę zabawę, dlatego dzieci przeważnie chętnie w niej uczestniczą. W terapii SI wykorzystuje się m.in. trampoliny, piłki, materacem, huśtawki, deskorolki, równoważnie czy drabinki. W terapii biorą udział dzieci w wieku przedszkolnym. Bardzo istotne jest, aby została ona przeprowadzona przez certyfikowanego terapeutę.

Terapia integracji sensorycznej prowadzona jest także w Przedszkolu 26. Odbywać może się w godzinach funkcjonowania przedszkola. To szansa na prawidłowe funkcjonowanie dziecka. Dodać należy, że nie odbiera ono terapii jako męczących zadań. Terapia odbywa się poprzez zabawę, dlatego sprawia dziecku przyjemność.